geçenler de taksimden eve dönerken otobüste , yıllardır görmediğim bir arkadaşıma rastladım. tanıyıp tanımayacağını merak eder bir vaziyette bekledim. tanımasaydı konuşmayacaktım. genel de konuşmam. ama arkadaşım tanıdı ve konuşmak zorunda kaldık.
- “naber ?” diye sordu
- “iyi diyelim , iyi olsun. sen nasılsın?” diye sordum.
- “ne olsun ya koşturuyoruz işte” dedi. hafif gülerek ;
- “koşturmak , oturmaktan iyidir moruk. boşver” dedim.
- “öyle valla” dedi. “sen neler yapıyorsun?” diye sordu.
- “valla bende iş – güç , koşturuyorum” dedim. hafif gülümseyerek
- “müzikle uğraşıor musun hala?” diye sordu.
- “uğraşıyorum moruk. 2 yıldır bir grubumuz var , takılıyoruz” dedim
- “ne tarz yapıyorsunuz?” diye sordu
- “valla karışık be moruk biraz” dedim.
- “nasıl yani lan?” dedi gülerek
- “trash , hardcore , punk karışımı bir şeyler yapıyoruz” dedim. durdu ;
- “karışıkmış lan cidden” dedi. ve ekledi ; “ ben evlendim abi. ondan sonra da boşlamak zorunda kaldım müzik işlerini filan” dedi. şaşırdım ;
- “yok ya” dedim. “hayırlısı olsun lan. ne zaman evlendin olm ?” diye sordum.
- “2 sen olucak ya” dedi.
- “memnun musun peki evlendiğin için?” diye sordum.
- “memnunum ya” dedi. inanmadım. sonra bunun ineceği durak geldi. ayağa kalktı ;
- “neyse , görüşürüz” dedi. elini uzattı. elini sıktım ve
- “eyvallah moruk. iyi bak kendine” dedim.
- “sende” dedi ve indi otobüsten.
sevmezdim bu pezevengi. kendini beğenmiş herifin tekiydi ve ben böyle tipleri sevmem. çok yakın 2 arkadaşımın iyi bir arkadaşı olduğu için konuşuyordum. sonra bunlar da konuşmamaya başladılar ve benim de zaten hemen hemen olmayan bağım koptu.
arkasından baktım. o da evlenmişti. zamanında yıkmaya çalıştığı tabuları , şimdi kendi elleriyle inşaa etmeye çalışıyordu. en yakın arkadaşlarımın bir çoğu evlendi. evlenmeyenlerin bir çoğu da evlenme hazırlıkları yapıyor. para biriktiriyorlar falan filan.
kendime bakıyorum ; ve benim işim , hala müzik , hala konser , hala içmek sıçmak , hala itlik - kopukluk yapmak. hemen hemen herkes gitti , bir ben kaldım. şimdi soruyorum kendime ; bir ben miyim böyle yaşayan diye ? ve sanırım cevabım evet.
babam hep derdi :
“SENDEN Bİ SİKİM OLMAZ!” diye
sanırım haklı çıkıcak.
4 yorum:
ben de varım be!
tek olmadığını bilmek , güzel şeymiş.
yalnız değilsin:)
değilmişim gerçekten :)
Yorum Gönder